காசுக்கு ஒரு குதிரையும் வேண்டும், காற்றைப் போலப் பறக்கவும் வேண்டும். காடு காத்தவனும் கச்சேரி காத்தவனும் பலன் அடைவான். காட்டுக்கு எறித்த நிலாவும் கானலுக்குப் பெய்த மழையும். காட்டு வாழை வந்தால் வீட்டு வாழ்வு போகும். காட்டை வெட்டிச் சாய்த்தவனுக்குக் கம்பு பிடுங்கப் பயமா? காண ஒரு தரம் கும்பிட ஒரு தரமா? காணி ஆசை கோடி கேடு. காணிக்குச் சோம்பல் கோடிக்கு வருத்தம் காற்ற ஊசியும் வாராது காணுங் கடைவழிக்கே. காப்பு சொல்லும் கை மெலிவை. காமாலைக் கண்ணுக்குக் கண்டதெல்லாம் மஞ்சள் நிறம். காய்த்த மரம் கல் அடிபடும். காய்ந்தும் கெடுத்தது, பெய்தும் கெடுத்தது. காரியமாகும் வரையில் கழுதையையும் காலைப்பிடி. காரியம் பெரிதோ வீரியம் பெரிதோ? கார்த்திகை பின் மழையும் இல்லை, கர்ணனுக்குப்பின் கொடையும் இல்லை காலம் செய்கிறது ஞாலம் செய்யாது. காலம் போம் வார்த்தை நிற்கும், கப்பல் போம் துறை நிற்கும். காலுக்குதக்க செருப்பும்,கூலிக்குத் தக்க உழைப்பும். காலளவே ஆகுமாம் கப்பலின் ஓட்டம், நூலளவே ஆகுமாநுண்சீலை. காவடிப் பாரம் சுமக்கிறவனுக்குத் தெரியும். காற்றில்லாமல் தூசி பறக்குமா? காற்று உள்ளபோதே தூற்றிக்கொள். காற்றுக்கு எதிர்லே துப்பினால் முகத்தில் விழும்.
கிட்டாதாயின் வெட்டென மற. கிணற்றுக்குத் தப்பித் தீயிலே பாய்ந்தான். கிணற்றுத் தவளைக்கு நாட்டு வளப்பம் ஏன்? கீர்த்தியால் பசி தீருமா? கீறி ஆற்றினால் புண் ஆறும். குங்குமம் சுமந்த கழுதை மணம் அறியுமா? குசவனுக்கு ஆறுமாதம் தடிகாரனுக்கு அரை நாழிகை. குடல் காய்ந்தால் குதிரையும் வைக்கோல் தின்னும். குடி, சூது, விபசாரம் குடியைக் கெடுக்கும். குடி வைத்த வீட்டிலே கொள்ளி வைக்கலாமா? குட்டுப் பட்டாலும் மோதிரக்கையால் குட்டுப்படவேண்டும். குணத்தை மாற்றக் குருவில்லை. குணம் இல்லா வித்தை எல்லாம் அவித்தை. குணம் பெரிதேயன்றிக் குலம் பெரியதன்று. குதிரை இருப்பு அறியும், கொண்ட பெண்டாட்டி குணம் அறிவாள். குதிரை ஏறாமல் கெட்டது, கடன் கேளாமல் கெட்டது. குதிரை குணமறிந்தல்லவோ தம்பிரான் கொம்பு கொடுக்கவில்லை. குந்தி இருந்து தின்றால் குன்றும் மாளும். குப்பை உயரும் கோபுரம் தாழும். குருட்டுக் கண்ணுக்குக் குறுணி மையிட்டுமென்ன? குரு மொழி மறந்தோன் திருவழிந்து அழிவான். குரைக்கிற நாய் வேட்டை பிடிக்குமா? குரைக்கிற நாய் கடிக்காது. குலம் குப்பையிலே, பணம் பந்தியிலே குலவித்தை கற்றுப் பாதி கல்லாமற் பாதி. குல வழக்கம் இடை வழக்கும் கொஞ்சத்தில் தீராது. குறைகுடம் தளும்பும், நிறைகுடம் தளும்பாது. குற்றமுள்ள நெஞ்சு குறுகுறுக்கும். குற்றம் பார்க்கின் சுற்றம் இல்லை. குழந்தையும் தெய்வமும் கொண்டாடின இடத்திலே. குப்பையிற் கிடந்தாலும் குன்றிமணி நிறம் போகுமா? கும்பிடு கொடுத்துக் கும்பிடு வாங்கு. குரங்கின் கைப் பூமாலை. குரங்குக்குப் புத்திசொல்லித் தூக்கணாங்குருவி கூண்டு இழந்தது. குரு இலார்க்கு வித்தையுமில்லை, முதல் இல்லார்க்கு ஊதியமில்லை. குனியக் குனியக் குட்டுவான், குனிந்தவன் நிமிர்ந்தால் குட்டினவன் ஓடுவான். கூடி வாழ்ந்தால் கோடி நன்மை. கூரைமேலே சோறு போட்டால் ஆயிரம் காகம். கூலியைக் குறைக்காதே வேலையைக் கெடுக்காதே? கூழானாலும் குளித்துக் குடி; கந்தையானாலும் கசக்கிக் கட்டு. கூழுக்கு மாங்காய் கொண்டாட்டம், குரங்குக்குத் தேங்காய் கொண்டாட்டம். கூழுக்கும் ஆசை, மீசைக்கும் ஆசை.
கெடுக்கினும் கல்வி கேடுபடாது. கெடுமதி கண்ணுக்குத் தோன்றாது. கெடுவான் கேடு நினைப்பான். கெட்டாலும் கெட்டி கெட்டியே, கிழிந்தாலும் பட்டு பட்டே. கெட்டிக்காரன் புளுகு எட்டு நாளையில் தெரியும். கெட்டும் பட்டணம் சேர். கெண்டையைப் போட்டு வராலை இழு. கெரடி கற்றவன் இடறி விழுந்தால் அதுவும் ஒரு வித்தை என்பான். கெலிப்பும் தோற்பும் ஒருவர் பங்கல்ல. கேடு வரும் பின்னே, மதி கெட்டுவரும் முன்னே. கேட்டதெல்லாம் நம்பாதே? நம்பியதெல்லாம் சொல்லாதே? கேளும் கிளையுங் கெட்டோர்க்கு இல்லை. கேள்விப் பேச்சில் பாதிதான் நிசம்.
கைக்கு எட்டினது வாய்க்கு எட்டவில்லை. கைக்கோளனுக்குக் காற்புண்ணும் நாய்க்குத் தலைப்புண்ணும் ஆறா. கைப்புண்ணுக்குக் கண்ணாடி வேண்டுமா? கைப்பொருளற்றால் கட்டினவளும் பாராள். கைப்பொருள் தன்னின் மெய்ப்பொருள் கல்வி. கையாளாத ஆயுதம் துருப்பிடிக்கும். கையிலே காசு வாயிலே தோசை. கையில் உண்டானால் காத்திருப்பார் ஆயிரம் பேர். கையூன்றிக் கரணம் போடவேண்டும். கையில் பிடிப்பது துளசி மாலை, கக்கத்தில் இடுக்குவது கன்னக்கோலாம்.
கொடிக்கு காய் கனமா? கொடுக்கிறவனைக் கண்டால் வாங்குகிறவனுக்கு இளக்காரம். கொடுங்கோல் அரசு நெடுங்காலம் நில்லாது. கொடுத்ததைக் கேட்டால் அடுத்ததாம் பகை. கொட்டினால் தேள், கொட்டாவிட்டால் பிள்ளைப் பூச்சியா? கொண்டானும் கொடுத்தானும் ஒன்று,கலியாணத்தைக் கூட்டி வைத்தவன் வேறு. கொலைக்கு அஞ்சாதவன் பழிக்கு அஞ்சான். கொல்லன் தெருவில் ஊசி விலைபோமா? கொல்லைக் காட்டு நரி சலசலப்புக் அஞ்சுமா? கொள்ளிக்கு எதிர்போனாலும், வெள்ளிக்கு எதிர்போகலாது. கொற்றவன் தன்னிலும் கற்றவன் மிக்கோன்.
கோள் சொல்பவனைக் கொடுந்தேள் என நினை. கோள் சொல்லும் வாய் காற்றுடன் நெருப்பு. கோணிக் கோடி கொடுப்பதிலும் கோணாமற் காணி கொடுப்பது நல்லது. கோத்திரமறிந்து பெண்ணைக்கொடு, பாத்திரமறிந்து பிச்சையிடு. கோபம் உள்ள இடத்தில் குணம் உண்டு. கோபம் சண்டாளம். கோயிற் பூனை தேவர்க்கு அஞ்சுமா? கோழி மிதித்துக் குஞ்சு முடம் ஆகுமா? கோளுஞ் சொல்லி கும்பிடுவானேன்? கோடானுகோடி கொடுப்பினும் தன்னுடைய நாக்கு கோடாமை கோடி பெறும் கோடானுகோடி கொடுத்தாலும் நாவினால் தவறு சொல்லாதது கோடி பெறும். கோடி கொடுப்பினும் குடில் பிறந்தார் தம்மோடு கூடுவதே கோடி பெறும்.
சட்டியில் இருந்தால் தான் அகப்பையில் வரும். சண்டிக் குதிரை நொண்டிச் சாரதி. சத்தியமே வெல்லும், அசத்தியம் கொல்லும். சந்தியிலே அடித்ததற்குச் சாட்சியா? சபையிலே நக்கீரன் அரசிலே விற்சேரன். சம்பளம் இல்லாத சேவகனும், கோபமில்லாத எசமானும். சருகைக் கண்டு தணலஞ்சுமா? சர்க்கரை என்றால் தித்திக்குமா? சர்க்கரை என்று சொன்னால் தித்திக்குமா? சாகிறவரைக்குவஞ் சங்கடமானால் வாழுகிறது எக்காலம்? சாட்சிக்காரன் காலில் விழுவதிலும் சண்டைக்காரன் காலில் விழலாம். சாட்டை இல்லாப் பம்பரம் ஆட்டிவைக்க வல்லவன். சாண் ஏற முழம் சறுக்கிறது. சாது மிரண்டால் காடு கொள்ளாது. சித்திரமும் கைப்பழக்கம். சிறு துரும்பும் பல் குத்த உதவும். சின்ன மீனைப் போட்டுப் பெரிய மீனைப் பிடி.
சுக துக்கம் சுழல் சக்கரம். சுடர் விளக்காயினும் தூண்டுகோல் ஒன்று வேண்டும். சுட்ட சட்டி அறியுமா சுவை? சுடினும் செம்பொன் தன்னொலி கெடாது. சுட்ட மண்ணும் பச்சை மண்ணும் ஒட்டுமா? சுண்டைக்காய் காற்பணம், சுமை கூலி முக்காற்பணம். சுத்தம் சோறு போடும் எச்சில் இரக்க வைக்கும். சுத்த வீரனுக்கு உயிர் துரும்பு. சும்மா வந்த மாட்டை பல்லைப் பிடித்தப் பாராதே. சும்மா இருக்கிற தம்பிரானுக்கு இரண்டு பட்டை. சும்மா கிடக்கிற சங்கை ஊதிக்கெடுத்தான் ஆண்டி. சுயபுத்தி போனாலும் சொற்புத்தி வேண்டாமா? சுவரை வைத்துதான் சித்திரம் வரையவேண்டும். சுவாமி வரங் கொடுத்தாலும் பூசாரி இடங்கொடுக்க மாட்டான். சூடு கண்ட பூனை அடுப்பங் கரையிற் சேராது.
செக்களவு பொன்னிருந்தாலும் செதுக்கியுண்டால் எத்தனை நாளுக்குக் காணும்.? செடியிலே வணங்காததா மரத்திலே வணங்கும்? செத்தவன் உடைமை இருந்தவனுக்கு அடைக்கலம். செய்வன திருந்தச் செய். செருப்பின் அருமை வெயிலில் தெரியும், நெருப்பின் அருமை குளிரில் தெரியும். செருப்புக்காகக் காலைத் தறிக்கிறதா? செலவில்லாச் செலவு வந்தால் களவில்லாக் களவு வரும். சென்ற இடம் எல்லாம் சிறப்பே கல்வி. சேராத இடத்திலே சேர்ந்தால் துன்பம் வரும். சேற்றிலே புதைந்த யானையைக் காக்கையுங் கொத்தும். சேற்றிலே செந்தாமரை போல. சைகை அறியாதவன் சற்றும் அறியான்.
சொப்பனங் கண்ட அரிசி சோற்றுக்காகுமா? சொல் அம்போ வில் அம்போ? சொல்லாது பிறவாது, அள்ளாது குறையாது. சொல்லாமற் செய்வார் நல்லோர் சொல்லியுஞ் செய்யார் கசடர். சொல்லிப் போகவேணும் சுகத்திற்கு, சொல்லாமற் போகவேணும் துக்கத்திற்கு. சொல்லுகிறவனுக்கு வாய்ச்சொல் , செய்கிறவனுக்கு தலைச்சுமை. சொல்வல்லவனை வெல்லல் அரிது. சொறிந்து தேய்க்காத எண்ணெயும் பரிந்து இடாத சோறும் பாழ். சொற்கோளாப் பிள்ளையினால் குலத்துக்கீனம். சொன்னதைச் சொல்லும் கிளிப்பிள்ளை. சோம்பலே சோறு இன்மைக்குப் பிதா. சோம்பேறிக்கு வாழைப்பழம் தோலோடே. சோம்பித் திரியேல். சோற்றுக்குக் கேடு பூமிக்குப் பாரம்.
தங்கம் தரையிலே தவிடு பானையிலே. தஞ்சம் என்று வந்தவனை வஞ்சித்தல் ஆகாது. தடி எடுத்தவன் தண்டல்காரனா ? தட்டிப்பேச ஆள் இல்லாவிட்டால் தம்பி சண்டப் பிரசண்டன். தணிந்த வில்லுத்தான் தைக்கும். தண்ணீரிலே விளைந்த உப்புத் தண்ணீரிலே கரைய வேண்டும். தண்ணீரையும் தாயையும் பழிக்காதே. தண்ணீர் வெந்நீரானாலும் நெருப்பை அவிக்கும். தந்தை எவ்வழி புதல்வன் அவ்வழி. தந்தை தாய் பேண். தம்பி உடையான் படைக்கு அஞ்சான். தருமம் தலைகாக்கும். தலை இடியும் காய்ச்சலும் தனக்கு வந்தால் தெரியும். தலை இருக்க வால் ஆடலாமா ? தலைக்கு மேல் வெள்ளம் சாண் ஓடி என்ன, முழம் ஓடி என்ன ? தலை எழுத்தை தந்திரத்தால் வெல்லலாமா? தலையாரியும் அதிகாரியும் ஒன்றானால் சம்மதித்தபடி திருடலாம். தவத்துக்கு ஒருவர் கல்விக்கு இருவர். தவளை தன் வாயாற் கெடும். தவிட்டுக்கு வந்த கை தங்கத்துக்கும் வரும். தனக்கு மிஞ்சித் தான் தருமம் தனி மரம் தோப்பாகாது. தன் கையே தனக்குதவி. தன் வினை தன்னைச் சுடும் ஓட்டப்பம் வீட்டைச் சுடும். தானம் கொடுத்த மாட்டைப் பல்லைப் பிடித்துப் பார்க்காதே. தாயிற் சிறந்ததொரு கோவிலுமில்லை, தந்தை சொல் மிக்க மந்திரமில்லை. தாயும் பிள்ளையுமானாலும், வாயும் வயிறும் வேறு. தாய் எட்டடி பாய்ந்தால், குட்டி பதினாறடி பாயும். தானாடா விட்டாலும் சதையாடும். தினை விதைத்தவன் தினை அறுப்பான், வினை விதைத்தவன் வினை அறுப்பான். துள்ளுகிற மாடு பொதி சுமக்காது. தூரத்துப் பச்சை கண்ணுக்குக் குளிர்ச்சி. தேடாது அழிக்கின் பாடாய் முடியும். தொட்டில் பழக்கம் சுடுகாடு மட்டும்.
நகத்தாலே கிள்ளுகிறதைக் கோடாரி கொண்டு வெட்டுவதா? நடக்க அறியாதவனுக்கு நடுவீதி காத வழி. நடந்தால் நாடெல்லாம் உறவு , படுத்தால் பாயும் பகை. நட்டுவன் பிள்ளைக்குக் கொட்டிக் காட்ட வேண்டுமா! நண்டு கொழுத்தால் வளையில் இராது, தண்டு கொழுத்தால் தரையில் இராது. நத்தையின் வயிற்றிலும் முத்துப் பிறக்கும். நமக்கு ஆகாததது நஞ்சோடு ஒக்கும். நமனுக்கு நாலு பிள்ளை கொடுத்தாலும் உற்றாருக்கு ஒரு பிள்ளை கொடுக்கமாட்டான். நமன் அறியாத உயிரும் நாரை அறியாத குளமும் உண்டோ? நயத்திலாகிறது பயத்திலாகாது. நரிக்கு இடங்கொடுத்தால் கிடைக்கு இரண்டு ஆடு கேட்டும். நரிக்கு கொண்டாட்டம் நண்டுக்குத் திண்டாட்டம். நரை திரை இல்லை, நமனும் அங்கில்லை. நல் இணக்கமல்லது அல்லற் படுத்தும். நல்லது செய்து நடுவழியே போனால், பொல்லாதது போகிற வழியே போகிறது. நல்ல வேளையில் நாழிப்பால் கறவாதது கன்று செத்துக் கலப் பால் கறக்குமா ? நல்லவன் என்று பெயர் எடுக்க நெடுநாட் செல்லும். நல்லவன் ஒரு நாள் நடுவே நின்றால் அறாத வழக்கும் அறும். நல்லார் பொல்லாரை நடத்தையால் அறியலாம். நல்ல மாட்டிற்கு ஒரு சூடு நல்ல மனிதனுக்கு ஒரு வார்த்தை. நன்மை கடைப்பிடி.
நா அசைய நாடு அசையும். நாக்கிலே இருக்கிறது நன்மையும் தீமையும். நாம் ஒன்று நினைக்க, தெய்வம் ஒன்று நினைக்கும். நாயைக் கண்டால் கல்லைக் காணோம், கல்லைக் கண்டால் நாயைக் காணோம். நாய் இருக்கிற இடத்தில் சண்டை உண்டு. நாய்க்கு வேலையில்லை, நிற்க நேரமும் இல்லை. நாய் விற்ற காசு குரைக்குமா? நாய் வாலை நிமிர்த்த முடியாது. நாலாறு கூடினால் பாலாறு. நாள் செய்வது நல்லார் செய்யார். நாற்பது வயதுக்கு மேல் நாய்க் குணம். நான் பிடித்த முயலுக்கு மூன்றே கால்கள்.
நித்தம் போனால் முத்தம் சலிக்கும். நித்திய கண்டம் பூரண ஆயிசு. நித்தியங் கிடைக்குமா அமாவாசைச் சோறு? நிலத்தில் எழுந்த பூண்டு நிலத்தில் மடிய வேண்டும். நிழலின் அருமை வெயிலில் தெரியும். நின்ற வரையில் நெடுஞ் சுவர், விழுந்த அன்று குட்டிச்சுவர். நிறை குடம் நீர் தளும்பாது. குறைகுடம் கூத்தாடும். நீந்த மாட்டாதவனை ஆறு கொண்டு போம். நீர் ஆழம் கண்டாலும் நெஞ்சு ஆழம் காண முடியாது. நீர் உள்ள மட்டும் மீன் குஞ்சு துள்ளும். நீர் மேல் எழுத்து போல். நீலிக்குக் கண்ணீர் இமையிலே. நீள நீளத் தெரியும் மெய்யும் பொய்யும்.
நுணலும் தன் வாயால் கெடும். நுண்ணிய கருமமும் எண்ணித் துணிக. நுனிக்கொம்பில் ஏறி அடிக்கொம்பு வெட்டுவார்களா? நூலளவே ஆகுமாம் நுண்ணறிவு. நூல் கற்றவனே மேலவன். நூற்றுக்கு மேல் ஊற்று, ஆயிரத்துக்கு மேல் ஆற்றுப் பெருக்கு. நூற்றைக் கெடுத்தது குறுணி. நெய் முந்தியோ திரி முந்தியோ. நெருப்பு இல்லாமல் நீள் புகை எழும்புமா? நெருப்பில்லாமல் புகையாது. நெருப்பு என்றால் வாய் வெந்து போமா? நெருப்புப் பந்திலிலே மெழுகுப் பதுமை ஆடுமோ? நெல்லுக்குப் பாய்கிற தண்ணீர் புல்லுக்கும் பாயும். நேற்று உள்ளார் இன்று இல்லை. நைடதம் புலவர்க்கு ஒளடதம். நொண்டிக் குதிரைக்குச் சறுக்கினது சாக்கு. நொறுங்கத் தின்றால் நூறு வயது. நோயற்ற வாழ்வே குறைவற்ற செல்வம். நோய் கொண்டார் பேய் கொண்டார். நோய்க்கு இடம் கொடேல்.
பகலில் பக்கம் பார்த்துப் பேசு, இரவில் அதுதானும் பேசாதே. பகுத்தறியாமல் துணியாதே, படபடப்பாகச் செய்யாதே. பகைவர் உறவு புகை எழு நெருப்பு. பக்கச் சொல் பதினாயிரம். பசியுள்ளவன் ருசி அறியான். பசி வந்திடில் பத்தும் பறந்துபோம். பச்சை மண்ணும் சுட்டமண்ணும் ஒட்டுமா? பஞ்சும் நெருப்பும் ஒன்றாய்க் கிடக்குமோ? படிக்கிறது திருவாய் மொழி இடிக்கிறது பெருமாள் கோயில். படைக்கும் ஒருவன் கொடைக்கும் ஒருவன். படையிருந்தால் அரணில்லை. படை முகத்திலும் அறிமுகம் வேண்டும். பட்ட காலிலே படும் கெட்ட குடியே கெடும். பட்டா உன்பேரில் சாகுபடி என்பேரில். பட்டுக்கோட்டைக்கு வழி கேட்டால், கொட்டைப் பாக்கு விலை சொல்லுகின்றாய். பட்டும் பட்டாடையும் பெட்டியிலிருக்கும், காற்காசு கந்தையில் ஓடி உலாவும். பணக்காரன் பின்னும் பத்துப்பேர், பைத்தியக்காரன் பின்னும் பத்துப்பேர். பணத்தைப் பார்க்கிறதா பழைமையைப் பார்க்கிறதா? பணம் பத்தும் செய்யும். பணம் உண்டானால் மணம் உண்டு. பணம் பந்தியிலே, குணம் குப்பையிலே. பண்ணப் பண்ணப் பலவிதம் ஆகும். பண்ணிய பயிரிலே புண்ணியம் தெரியும். பதறாத காரியம் சிதறாது. பந்திக்கில்லாத வாழைக்காய் பந்தலிலே கட்டித் தொங்குகிறது. பந்திக்கு முந்து படைக்குப் பிந்து. பத்துப்பேருக்குப் பல்குச்சி ஒருவனுக்குத் தலைச்சுமை. பரணியிலே பிறந்தால் தரணி ஆளலாம். பருத்திக்கு உழும் முன்னே தம்பிக்கு எட்டு முழம். பருவத்தே பயிர் செய். பல துளி பெருவெள்ளம். பலநாளைத் திருடன் ஒரு நாளைக்கு அகப்படுவான். பல மரம் கண்ட தச்சன் ஒரு மரமும் வெட்டமாட்டான். பல்லக்கு ஏய யோகம் உண்டு, உன்னி ஏறச் சீவன் இல்லை. பல்லார் முனியப் பயனில சொல்லுவான் எல்லாரும் எள்ளப்படும். பல்லுப் போனால் சொல்லுப் பேச்சு. பழகப் பழகப் பாலும் புளிக்கும். பழி ஒரு பக்கம், பாவம் ஒரு பக்கம். பழுத்த ஓலையைப் பார்த்துக் குருத்தோலை சிரிக்கிறதாம். பழுத்த பழம் கொம்பிலே நிற்குமா? பள்ளிக் கணக்குப் புள்ளிக்கு உதவாது. பனங்காட்டு நரி சலசலப்புக்கு அஞ்சுமா? பனி பெய்தால் மழை இல்லை, பழம் இருந்தால் பூ இல்லை. பனை நிழலும் நிழலோ, பகைவர் உறவும் உறவோ? பனை மரத்தின் கீழே பாலைக் குடித்தாலும் கள் என்று நினைப்பர். பன்றிக்குப் பின் போகிற கன்றும் கெடும். பன்றி பல குட்டி, சிங்கம் ஒரு குட்டி. பாம்பின் கால் பாம்பு அறியும். பாம்புக்குப் பால் வார்த்தாலும் நஞ்சைத்தான் கக்கும். பார்த்தால் பூனை பாய்ந்தால் புலி. பாலுக்கும் காவல், பூனைக்கும் தோழன். பிள்ளையையும் கிள்ளிவிட்டு தொட்டிலையும் ஆட்டாதே.
புத்திகெட்ட இராசாவுக்கு மதிகெட்ட மந்திரி. புத்திமான் பலவான். புலிக்குப் பிறந்தது பூனையாய்ப் போகுமா? புயலுக்குப் பின்னே அமைதி. புலி பதுங்குவது பாய்ச்சலுக்கு அடையாளம். பூ மலர்ந்து கெட்டது, வாய் விரிந்து கெட்டது. பூமியைப்போலப் பொறுமை வேண்டும். பூ விற்ற காசு மணக்குமா? பூனைக்குக் கொண்டாட்டம், எலிக்குத் திண்டாட்டம். பூவோடு சேர்ந்த நாரும் மணம் பெறும்.
பெண் என்றால் பேயும் இரங்கும். பெண்டு வாய்க்கும் புண்ணியவானுக்கு, பண்டம் வாய்க்கும் பாக்கியவானுக்கு. பெண்ணின் கோணல் பொன்னிலே நிமிரும். பெண்ணென்று பிறந்த போது புருடன் பிறந்திருப்பான். பெண் வளர்த்தி பீர்க்கங் கொடி. பெருமாள் இருக்கிற வரையில் திருநாள் வரும். பெருமையும் சிறுமையும் வாயால் வரும். பெற்ற மனம் பித்து, பிள்ளை மனம் கல்லு. பேசப் பேச மாசு அறும். பேசாதிருந்தால் பிழையொன்றுமில்லை. பேராசை பெருநட்டம். பேர் இல்லாச் சந்நிதி பாழ், பிள்ளை இல்லாச் செல்வம் பாழ்
பொங்கும் காலம் புளி , மங்குங் காலம் மாங்காய். பொய் சொல்லி வாழ்ந்தவனுமில்லை , மெய் சொல்லிக் கெட்டவனுமில்லை. பொய் சொன்ன வாய்க்குப் போசனங் கிடையாது. பொறுத்தார் பூமி ஆள்வார் பொங்கினார் காடாள்வார். பொறி வென்றவனே அறிவின் குருவாம். பொறுமை கடலினும் பெரிது. பொறுத்தார் பூமி ஆள்வார். பொற்கலம் ஒலிக்காது, வெண்கலம் ஒலிக்கும். பொன் ஆபரணத்தைப் பார்க்கிலும் புகழ் ஆபரணமே பெரிது. போதும் என்ற மனமே பொன் செய்யும் மருந்து. போரோடு தின்கிற மாட்டுக்குப் பிடுங்கி போட்டுக் கட்டுமா? போனதை நினைக்கிறவன் புத்தி கெட்டவன்.
மடியிலே கனமிருந்தால்தான் வழியிலே பயம். மட்டான போசனம் மனதிற்கு மகிழ்ச்சி. மண் குதிரையை நம்பி ஆற்றில் இறங்கலாமா? மண்டையுள்ள வரை சளி போகாது. மதியார் வாசலை மிதியாதிருப்பதே உத்தமம். மத்தளத்திற்கு இரு புறமும் இடி. மந்திரிக்கு அழகு வரும்பொருள் உரைத்தல். மந்திரிக்கும் உண்டு மதிக்கேடு. மரம் வெட்டுகிறவனுக்கு நிழலும், மண் தோண்டுகிறவனுக்கு இடமும் கொடுக்கும். மரம் வைத்தவன் த்ண்ணீர் வார்ப்பான். மருண்டவன் கண்ணுக்கு இருண்டதெல்லாம் பேய். மருந்தும் விருந்தும் மூன்று வேளை. மருந்தே ஆயினும் விருந்தோடு உண். மலிந்த சரக்கு கடைத் தெருவுக்கு வரும். மலையைத் துளைக்கச் சிற்றுளி போதாதா? மல்லாந்து உமிழ்ந்தால் மார்மேல் விழும். மவுனம் கலக நாசம். மழைமுகம் காணாத பயிரும் தாய்முகம் காணாத பிள்ளையும். மழை விட்டாலும் தூவானம் விடவில்லை. மனதிலிருக்கும் இரகசியம் மதி கேடனுக்கு வாக்கிலே. மனமுரண்டிற்கு மருந்தில்லை. மனம் உண்டானால் மார்க்கம் உண்டு. மனம் உண்டானால் வழி உண்டு. மனம் தடுமாறினால் மாற்றானுக்கு வலிமை. மனம் போல வாழ்வு. மன்னன் எப்படியோ, மன்னுயிர் அப்படி. மண்னுயிரைத் தன்னுயிர்போல் நினை.
மாடம் இடிந்தால் கூடம். மாடு கிழமானாலும் பாலின் சுவை போகுமா? மாடு கெட்டால் தேடலாம், மனிதர் கெட்டால் தேடலாமா? மாடு மேய்க்காமற் கெட்டது, பயிர் பார்க்காமற் கெட்டது. மாதா ஊட்டாத சோறு, மாங்காய் ஊட்டும். மா பழுத்தால் கிளிக்காம், வேம்பு பழுத்தால் காக்கைக்காம். மாமியாரும் ஒரு வீட்டு மாட்டுப் பெண்தான். மாமியார் உடைத்தால் மண் குடம், மருமகள் உடைத்தால் பொன்குடம். மாமியார் மெச்சின மருமகளில்லை, மருமகள் மெச்சின மாமியாரில்லை. மாரடித்த கூலி மடி மேலே. மாரிக்காலத்தில் பதின்கல மோரும் கோடைக்காலத்தில் ஒருபடி நீருஞ் சரி. மாரி யல்லது காரியம் இல்லை. மாவுக்குத் தக்க பணியாரம். மாற்றானுக்கு இடங் கொடேல். மானம் பெரிதோ? உயிர் பெரிதோ? மானைக் காட்டி மானைப் பிடிப்பார்.
மிஞ்சியது கொண்டு மேற்கே போகுதல் ஆகாது. மின்னுவது எல்லாம் பொன்னல்ல. மிதித்தாரை கடியாத பாம்பு உண்டோ? மின்னுக் கெல்லாம் பின்னுக்கு மழை. மீகாமன் இல்லா மரக்கலம் ஓடாது. மீதூண் விரும்பேல். முகத்துக்கு முகம் கண்ணாடி முக்காலும் காகம் முழுகிக் குளித்தாலும் கொக்காகுமா? முட்டையிடுகிற கோழிக்கு வருத்தம் தெரியும். முடவன் கொம்புத் தேனுக்கு ஆசைப் படலாமா? முதலையும் மூர்க்கனும் கொண்டது விடா முதல் கோணல் முற்றுங் கோணல் முத்தால் நத்தைப் பெருமைப்படும் , மூடர் எத்தாலும் பெருமை படார். முப்பது வருடம் வாழ்ந்தவனும் இல்லை, முப்பது வருடம் தாழ்ந்தவனும் இல்லை. முருங்கை பருத்தால் தூணாகுமா? முள்ளுமேல் சீலைபோட்டால் மெள்ள மெள்ள வாங்கவேண்டும். முள்ளை முள்ளால் எடு. முற்பகல் செய்யின் பிற்பகல் விளையும். முற்றும் நனைந்தவர்களுக்கு ஈரம் ஏது? முன் ஏர் போன வழிப் பின் ஏர். முன்கை நீண்டால் முழங்கை நீளும். முன் வைத்த காலைப் பின் வைக்கலாமா? முன்னவனே முன் நின்றால் முடியாத பொருள் உளதோ? மூத்தோர் சொல் வார்த்தை அமுதம்.
மெய்ச்சொல்லிக் கெட்டவனுமில்லை பொய்சொல்லி வாழ்ந்தவனுமில்லை. மெல்லப் பாயும் தண்ணீர் கல்லையும் குழியாக்கும். மேருவைச் சார்ந்த காகமும் பொன்னிறம். மேற்கே மழை பெய்தால் கிழக்கே வெள்ளம் வரும். மொட்டைத் தலைக்கும் முழங்காலுக்கும் முடிச்சுப் போடாதே. மொழி தப்பினவன் வழி தப்பினவன். மோகம் முப்பது நாள், ஆசை அறுபது நாள். மெளனம் மலையைச் சாதிக்கும்.
யானை இருந்தாலும் ஆயிரம் பொன், இறந்தாலும் ஆயிரம் பொன். யானைக்கும் அடி சறுக்கும். யானைகொரு காலம் வந்தால், பூனைக்கொரு காலம் வரும். யானை வரும் பின்னே மணி ஓசை வரும் முன்னே. வஞ்சகம் வாழ்வைக் கெடுக்கும். வடக்குப் பார்த்த மச்சு வீட்டைப் பார்க்கிலும் தெற்குப் பார்த்த குச்சு வீடு நல்லது. வடக்கே கருத்தால் மழை வரும். வட்டி ஆசை முதலுக்கு கேடு. வணங்கின முள் பிழைக்கும். வரவு எட்டணா செலவு பத்தணா. வரவுக்குத் தக்கபடி செலவை வரையறு. வருந்தினால் வாராதது இல்லை. வருமுன் காப்பதறிவு. வல்லவனுக்கு புல்லும் ஆயுதம். வல்லவனுக்கு வல்லவன் வையகத்தில் உண்டு. வளவனாயினும் அளவறிந் தளித்துண். வழவழத்த உறவைப் பார்க்கிலும் வைரம் பற்றிய பகை நன்று. வாங்கிறதைப் போலிருக்க வேண்டும் கொடுக்கிறதும். வாயுள்ள பிள்ளை பிழைக்கும். வாய் சர்க்கரை கை கருணைக் கிழங்கு. வாய் மதத்தால் வாழ்வு இழக்கும். வாழ்கிறதும் கெடுகிறதும் வாயினால்தான். வாழ்வும் தாழ்வும் சில காலம். வாழு, வாழ விடு. விண் பொய்த்தால் மண் பொய்க்கும். விதி எப்படியோ மதி அப்படி. வியாதிக்கு மருந்துண்டு, விதிக்கு மருந்துண்டா? விருப்பத்தினால் ஆகாதது வீம்பினால் ஆகுமா? விரை ஒன்று போடச் சுரை ஒன்று முளைக்குமா? வில்வப்பழம் தின்பார் பித்தம் போக பனம் பழம் தின்பார் பசி போக. விளக்கு மாற்றுக்குப் பட்டுக் குஞ்சமா? விளையாட்டாய் இருந்தது வினையாய் முடிந்தது. விளையும் பயிர் முளையிலே தெரியும். வினை விதைத்தவன் வினை அறுப்பான், தினை வினைத்தவன் தினை அறுப்பான். வீட்டில் எலி வெளியில் புலி. வெட்டு ஒன்று துண்டிரண்டு. வெறுங்கை முழம் போடுமா? வெளுத்ததெல்லாம் பாலல்ல. வெள்ளம் வரும் முன் அணைகோல வேண்டும். |
No comments:
Post a Comment